Kamp Holland

We moeten ons melden bij ‘the office’, of gewoon een soort container met een bureau en een computer er in. Een lief meisje zorgt ervoor dat we een pickingcard krijgen (hiermee houden we bij hoeveel kratten kersen we hebben geplukt) en zorgt er ook voor dat we een lift krijgen naar de ‘big office’ zodat we met onze pas kunnen betalen. De ‘big office’ is trouwens wel meer een kantoor, compleet met rare springinstecten in de gang.
We hadden begrepen dat we ergens bij een boer op zijn land mochten staan zonder kosten dus we checken nog niet in bij de caravanpark. Ik probeer Camila met de telefoon van het lieve ‘office’ meisje te bellen met wat de bedoeling is, maar helaas is ze niet te bereiken. Ik stuur uiteindelijk een smsje, want bellen blijkt echt niet te werken.

In de tussen tijd proberen wij onze voortent voor het eerst op te zetten. Het is bloedheet en we kunnen wel wat schaduw gebruiken. Eens kijken hoeveel creativiteit we in ons hebben. Men nemen: een stuk zeil, twee bezemstelen, een boltouw, een paar haringen en twee volharden de meiden!
We hebben plakhaakjes gekocht (je weet wel waar je normaal een handoekje aan hangt) en vinden het absoluut geen probleem om onze auto daarmee te beplakken (zou je in Nederland dus nooooit je auto aandoen). Op de juiste afstand, zodat de gaatjes van het zeil precies goed passen. We haken het zeil erin. Binden onze bezemstelen aan de uiteindes van het zeil en spannen aan alle twee de bezemstelen twee scheerlijntjes, zorvuldig vervaardigt uit onze bol touw.
Tijdens het opzetten komt er een ruig uitziende man op een Quad aanscheuren. Hij heeft lachend een toch wel serieus advies voor ons: ‘Just fold it back up, put it in the car, walk to that tree and sit in the shade!’
Wij zijn natuurlijk helemaal niet eigenwijs en gaan natuurlijk gewoon verder. 10 minuten later komt hij nog een keer langs scheuren terwijl wij hem van onder onze zorvuldig opgezetten voortent hem ontschuldig en toch wel triomfantelijk toe zwaaien. Hij moet er toch wel erg om lachen dat het die gekke meiden is gelukt. Ergens tijdens het genieten van onze overwinning komt er opeens een plakhaakje los... hmm... ok, dan maar met 3 haakjes. Dan komt nummer 2 los en is onze voortent eigenlijk niet meer op deze manier te redden...

We vinden het ook wel welletjes en ruimen ons bouwwerk weer op. We staan op een parkeerplaats en moeten zo waarschijnlijk verkassen. Camila zal zo vast wel komen toch? We nestelen ons achter een bus om toch nog een beetje in de schaduw te zitten. Opeens komt ons lieve ‘office’ meisje  met een telefoon aan gelopen. Het is Camila. Ik heb het toch echt verkeerd begrepen. Dat gratis overnachten op het land van een boer was in Griffith en we zijn nu in Hilston. Euh... ok... het zal wel. We moeten dus een plekje op de caravanpark nemen en daar ons kamp opzetten. Ze komt s’avonds om ons een beetje te vertellen hoe en wat. Onze nieuwe vriend op de Quad blijkt ‘the shooter’ te zijn. Hij rijdt de hele dag rond op zijn quad en schiet de kraaien op het veld. Hij heeft een Biga Ass Rival en jaagt ze niet alleen weg maar knalt ze gewoon zonder pardon af! Hij rijdt op een dag zo een 300 km en soms tot wel 500 patronen. Ik besluit dan en daar dat hij het coelste baantje op de farm heeft :D. We mogen helaas niet even een rondje op zijn Quad rijden, volgens mij vertrouwd hij onze rijkunsten niet helemaal.

Onze tweede poging om ons kamperment op te zetten is gelukkig veel succesvoller en gaat de wind ook overleven. Een beetje het zelfde idee alleen trekken we het zeil half over de auto en zetten hem aan alle vier de kanten vast. Ook zetten we voor het eerst ons tentje op. Gaat redelijk snel, vooral omdat de tent zo klein is. Saf en ik krijgen onwillekeurig angstaanjagende flashbacks van nachten in Duitsland tijdens onze roadtrip. Dat wordt met opgetrokken knietjes slapen en lekker knus dicht op elkaar liggen (dan weten we nog niet dat we dat maar al te graag gaan doen). Maar goed Kamp Holland is een feit. De auto perfect gepositioneerd door Saf, precies tegen de wind in.

Op de een of andere manier vinden twee mannen (compleet gestoord in de niet goeie zin van het woord) het nodig om ons welkjjers he). We nemen hem maar aan maar gooien hem ook weer weg. Een kruiden joint nee dank je, in Nederland hebben wij het echte werk, dus waarom zoiets achterlijks uitproberen.
Camila blijkt niet echt uitzichzelf naar ons toe te komen maar uiteindelijk weet ik haar te vinden. We horen dat we morgen om five thirty in de bus moeten zitten om naar het veld te gaan. Daar krijgen we verdere uitleg en gaan we: tum tum tummm kersenplukken!! Dat wordt dus half 5 op dus we gaan vroeg naar bed. We wurmen ons in ons tentje en kruipen in onze slaapzak. Weltruste.