Eindelijk de weg op...

12 november 2012 - Sydney, Australië

Eindelijk, eindelijk kunnen we de weg op. Officieel, zonder zorgen, zonder nog maar iets om ons druk over te maken naar Griffith rijden!

..... Dat dacht je natuurlijk toch niet echt he....

Ik probeer de auto te starten en... sputer.sputer... sputer... niets...
Accu dood... Ja de problemen komen van alle kanten! Maar wij zijn echt niet meer zo maar onder de indruk! Onze stressbestendigheid wordt hier tot grotere hoogtes getild. Wij kunnen dit net als al het vorige aan!

Ik laat Saf bij de auto achter en zoek naar iemand die ons kan helpen de auto te starten. We weten namelijk dat er startkabels in de auto liggen dus alleen maar een welwillend persoon met een auto is genoeg om ons weer op de weg te krijgen. Ik kijk omheen en opeens klimt er door een dakraam Spiderman naar buiten! Echt waar Spiderman! (eigenlijk een kindje in kostuum). Maar hij maakt dat ik zijn moeder aanspreek en die is meteen bereid om ons te helpen. Ze rijdt achter me aan naar onze auto.


Deze mooie dame weet ons te vertellen dat we de auto ook zelf aan praat kunnen krijgen door een duwtje en als de auto in beweging is de koppeling een paar keer hard in te trappen en te starten (ergens wist ik dit wel, diep, diep van binnen, maar had daar zelf echt nooit aangedacht). Voor nu maken we toch gebruik van de startkabels die we wel eerst even moeten vinden.

Nita is onze Super Women en ze staat erop om ons mee te nemen naar haar garage als ze hoort dat we helemaal naar Griffith gaan rijden zodat we niet in de middle of nowhere nog een keer zoiets mee maken en hulp van een of ander ‘Creep’ moeten aannemen.
Ze rijdt voorop en regelt dat de monteur er naar kijkt. Wij grijpen deze kans om hem meteen de olie en de koelvloeistof na te laten kijken. De accu schijnt zo oud te zijn als de monteur zijn oma, en de monteur is al geen jonge god meer. Al vleit onze Super Women hem door hem: a handsome mechanic te noemen.
Hahaha hij bloost er bijna van, maar ik vermoed dat hij dat wel vaker te verduren heeft met deze vrouw. Hahaha.

Nita neemt ons mee naar een onderdelen winkel om een nieuwe accu te kopen terwijl de monteur koelvloeistof in de auto gaat doen (er bleek alleen maar water in te zitten :S kan ook maar niet echt handig in de OutBack).


Op weg naar de winkel verteld Nita over zichzelf. Ze is 32 (moest ik ff voor rekenen hoor, heeft ze niet verteld) maar lijkt wel 26. Woont al 10 jaar in de buurt is getrouwd en heeft 3 kinderen waaronder spiderman die nu met zijn oom (die was er ook bij tijdens het hele reddinsg verhaal) gaat lunchen. Haar broer (oom van de jongen dus)heeft op zijn 16de een vreselijk auto ongeluk gehad en is daardoor gehandicapt geraakt, geestelijk en lichamelijk.
Hij lag heel lang in coma en zij zat elke dag met haar dochtertje naast zijn bed tegen hem te praten. Uiteindelijk werd hij wakker, als een kasplantje. Hij lijkt niets meer op de persoon die hij was. Toch heeft hij weer leren praten en loopt zelfs weer. Hij kan niet echt werken maar hij heeft het tot zijn doel gemaakt om jongere te wijzen op de gevaren op de weg en de risico’s die erbij komen.
Hij geeft seminars, spreekt op scholen en reist hiervoor heel Sydney door. Het is zo een indrukwekkend verhaal dat we er stil van zijn. Nita is echt een kwebbel kont en ook een indrukwekkende vrouw. We zijn blij dat we haar hebben gevonden om onze Super Women te zijn.

We komen natuurlijk terug met een verkeerde accu want de verkoper heeft blijbaar niets met onze informatie die we hem gaven gedaan en wij hebben geen verstand van dit soort dingen. We gaan maar even lunchen omdat we nog moeten wachten op de auto. Hij vult ook de olie bij want die was dus ook bijna op en we krijgen een jerrycan olie mee. Saf laat zich vertellen hoe ze zelf de accu kan vervangen (blijkbaar heeft ze diep van binnen een persoonlijkheid die technisch is) en we gaan terug naar de winkel om de accu om te ruilen. Dit keer letten we beter op en vertrekken met de accu die 'Wij' willen en niet die 'Zij' willen.

Bij een kampeerwinkel kopen we een nieuw luchtbed (facking duur hier in Australië).
En dan... is het ons eindelijk gegund? We gaan op weg naar Hilston (eerst Griffith volgen).