Hilston here we come! (cherry picking!)

We stellen de NafNaf in op Griffith en gaan moedig op weg. Op de snelweg geeft het signaal het alleen al snel op. Gelukkig hebben we eraan gedacht om kaarten te kopen en we gaan het doen zoals ze het voor de technologie deden. Kunnen wij! Toch?
Al redelijk snel blijken we een afslag gemist hebben en op een verkeerde snel weg te zitten. Shit dat had ik horen te zien... Saf rijdt. We gaan meteen van de snelweg af en komen op een of ander land weggetje terecht. Op de kaart zien we dat we via deze weg wel weer op Onze snelweg kunnen komen, alleen links om, of rechts om?

Ze zijn hier niet zo gek op verkeersborden die je de juiste kant op wijzen en zonder kruising kom je ze al helemaal niet tegen. We zullen dus weer de hulp in moeten roepen van een Local en bij de enige boerderij in de omtrek weet een vrouw ons te vertellen dat we rechts moeten, de weg af rijden naar Harden en daar de snelweg op moeten. ‘Can’t miss it’. (dit zijn woorden die we vaak gaan horen en meestal blijkt dat het dan best nog te missen is!).

We rijden verder en komen inderdaad na een hele tijd bij Harden en vinden de snelweg. Ik besluit om beter op te letten en het gaat goed! Tot ik in slaap val. Als Saf me wakker maakt zitten we alweer op de verkeerde weg, we hebben het alleen nog niet door omdat we af en toe nog een bordje Griffith zien. Hoe is ons een raadsel, we weten nog steeds niet waar het ‘echt’ is fout gegaan. Maar we gaan zeker, weldegelijk en absoluut de verkeerde kant op! Ondertussen begint het donker te worden en Saf geeft mij het stuur gezien haar ‘nachtblindheid’. We hebben uitgevolgeld waar we zitten en hoe we verder moeten maar het is een pokke eind.

De dorpjes liggen steeds verder uit elkaar en  de bezine is bijna op. We komen door een dorp Narrandera waar we graag willen tanken. Maar natuurlijk een dorp... het tankstation is gesloten. Even verder op ligt een groter drop: Leeton. We denken dat we daar nog wel zouden kunnen tanken omdat het groter is en nog niet zo laat. Maar ik durf het toch niet aan. We zoeken een parkeerplek op om weer een nacht door te brengen. We raken hier al bedreven in. Ons raam is nog steeds kapot, maar op de een of andere manier maken we ons daar steeds minder zorgen om.

Ik stuur een sms naar onze werkgever die niet meer te bereiken is, dat we helaas toch pas morgen aankomen. We hopen dat we nog steeds welkom zijn... wat een rit...

S’ochtends komen we er achter dat we langs een enorm grasveld zijn gestopt die echt perfect is voor: Boemerang gooien! We kunnen het natuurlijk niet laten en in plaats van meteen weer op pad te gaan, moeten we even een paar keer met onze boemerang gooien :D Ze zitten hier allemaal apparte vogels, het lijken grijs rooie kakatoes en zijn super gaaf. Ik vind van deze vogel een grote grijze veer en een kleine grijs/rode veer (die ga ik naar fleur opsturen!).
Na onze boemeran uitbarsting gaan we tanken en met hernieuwde moed op pad. We hebben een sms gehad dat we nog welkom zijn en moeten bellen als we in Hilston zijn. Gelukkig!

Wonderbaarlijk genoeg gaat het ons vandaag voor de wind, Saf rijdt in één keer naar Griffith en ik neem het daar over naar Hilston. We hebben besloten om goed op de borden te letten en als er geen bord staat gaan we gewoon rechtdoor. Het lijkt te werken.
In Hilston komen we er achter dat we geen bereik hebben met onze telefoon. Niks nakkes nada. Voor het eerst zijn we echt afgesloten van de de mobiele wereld. Dat is opzich geen ramp. Alleen we moeten onze werkgever bellen!?

Weer een local inschakelen om ons te helpen dan maar. We lopen de bar in (ik zeg de bar want er is er maar 1, er is ook 1 kleine straat met een kleine supermarkt, slager, bakker, postkantoor en... nog iets). Er staan twee vrouwen en we leggen uit wat we hier komen doen. Één van de vrouwen vraagt meteen of we een vergunning hebben om in een bar te werken want ze heeft wel iemand nodig...
Helaas, die hebben we niet.
We mogen wel even bellen en krijgen uitleg hoe we bij de Caravanpark moeten komen. Daar moeten we onze pickingcard aanvragen en dan komt Camilla (onze werkgever) later daarheen voor ons. De caranvanpark: We can’t miss it! ....Yes we can!

Ik vraag nog of we de kidmanroad moeten hebben en ze zegt ja. Dus we gaan de kidmanroad op en na 18km vinden we géén caravanpark, ook geen kersenbomen die moeten aangeven dat we te ver zijn gereden...
We besluiten om te keren en een aantal zijstraten (eughum zijweggetjes met graffel en zand bedoel ik) te nemen.
De eerste 2 blijken niet goed te zijn. De 3^de zijden we helemaal uit en we komen ergens bij een enorme schuur met tractors. Ik ga wel ff iemand zoeken om tips te vragen (eigenlijk willen we niet terug naar Hilston om Camilla te bellen dat we weeeer verkeerd zijn gereden).

Een man legt ons uit dat we op een aardappelboerderij zijn die van de zelfde eigenaar is als de kersenboerderij. We kunnen tussendoor afsteken!!
We moeten de weg volgen, na de Orangetrees naar links en als we bij een verharde weg uit komen die op naar rechts. De caravanpark zit dan links ‘and we can’t miss it’. Die hebben we eerder gehoord. We besluiten de rit te filmen het blijkt nog waar te zijn ook. Sinasappelbomen links, verharde weg rechts en links het caravanpark. We zijn blij en opgelucht dat we eindelijk zijn aangekomen. Wat een rit ik hoop dat onze volgende bestemmingen makelijker gevonden worden door ons!